Ang Puso Ng Dula
Nagsitayuan sa kanilang mga upuan ang madla,
sa wakas, tuluyan nang natapos ang dula.
sa wakas, tuluyan nang natapos ang dula.
umaalingawngaw ang masigabong palakpakan
kasabay ang nakabibinging hiyawan sa bulwagan.
Lahat ay nakatutok sa mahuhusay na mga artista,
tunay silang may kagalingan—'di mapagkakaila.
ngunit ako, paningin ay tungo sa dakong likuran,
nakangiti sa mga taong dapat ding parangalan.
Simula sa manunulat, direktor, at mga tagapangalaga
ng ilaw, damit, gamit, musika, tagahila ng kurtina—
sila'y nararapat din naman nating pasalamatan,
ang pusong nagpapadaloy sa dugo ng mga dulaan.
Kahit sa kanila'y ang entablado lang ang nakakaalala
sa tuwing isinasara ang mabigat na kurtinang pula,
mananatiling mainit ang likidong inaalay sa katawan—
mahalagang bahagi na siyang pumipintig mula simula hanggang katapusan.
Poster - ©Istilo Poetry - Ilocos Norte
No comments:
Post a Comment