Sariling
Sandatahan
Bago mo mabago ang
bansa,
sarili muna ang dapat
baguhin.
Bago ipagtanggol ang
bayan,
katapangan muna ang
buuin.
Kung ibabalik ako sa
nakaraan,
siguradong wala akong
silbi.
Paano ako lalaban para
sa kalayaan
kung ikinukulong ko
naman ang aking sarili.
Nakakulong sa pag-ibig--
pag-ibig na limot na.
Nakatali sa lubid,
mahigpit at patuloy na
umaasa.
Kahit sa pagpupulong ng
katipunan,
wala akong maipagmamalaki
pagkat rebolber ko’y
pinaglumaan
at tabak ko’y nabalot na
ng dumi.
Kung kaya ko lang tagain
ang pagtingin,
barilin ang aking
nararamdaman
ngunit di ko magawang
basagin
pagkat pumapalya ang
aking sandatahan.
Subalit nang…
Napatingin sa aking kamay,
at napansin ang isang
lumang papel.
Pluma ay tangay-tangay,
sa kabila nama’y baril.
Kung hindi ko kayang
itutok
ang baril sa puso ko,
gamit itong pluma’y
ituturok
ang mga nais sabihin sa
iyo.
Gamit ang utak ni
Mabini,
mga salita’y susuriing
mabuti.
Mga pananaw ni Rizal,
magsisilbing dasal.
Pagmumura ni Heneral
Luna,
sa puso mo ipatatama.
Gagayahin ko si Supremo,
matikas akong tatayo sa
harap mo.
Bibigkasin ang mga
salita
na noo’y di ko kayang
ipahayag.
Lalaban na ako, magiging
matapang--
lalaya sa kulungan ng
dilag.
Dilag na matagal kong
kinapitan
ngunit pinili akong
iwanan.
Hinding hindi na ako
magpapakatanga,
nais ko rin namang
masaktan ka
gaya ng sakit na
idinulot mo sa akin
ngunit hindi kita kayang
saksakin.
Hindi ka naman iiwang
duguang nakabulagta
ng aking mga salita,
papel at tinta.
#TintaAngAkingLaban
No comments:
Post a Comment