A REVIEW ON: EVERY DARLING I KILLED

π

Isa lang ang ipinaunawa sa akin ng uniberso mula sa zine na ito...

Na tunay kang nagmamahal kapag kaya mong ipaliwanag ang kung sino ang iyong minamahal at kung paano mo siya minamahal. 

Normal ang di ibahagi ang kung bakit mo siya minamahal, kasi madalas ay hindi natin alam, hindi natin lubos na naiintindihan, o minsan at ayaw lang natin na mahusgahan sila o tayo sa dahilan ng ating pagmamahal pero naniniwala ako na ang tunay na umiibig ay dalubhasa sa kung paano siya umiibig at kung kilala ang kung sino ang kanyang minamahal.

Sa iyong matalik na kaibigan ay kaya mong makipagbiruan dahil alam mong hindi siya sensitibo ngunit sa isa mo pang kaibigan ay kailangan mong maging seryoso dahil dadamdamin niya ang lahat, sa iyong mga magulang ay kaya mong ilabas ang saluobing hindi mo kayang ipakita sa iba dahil alam mong kaya ka nilang pakalmahin ngunit sa kapatid mong suplada ay pinipili mong maging pasensyoso, at isa pang halimbawa ay sa iyong asawa ay kaya mong umiyak at maging mahina ngunit sa iyong anak ay kailangang mong magpakita ng tibay dahil hindi pa sila handa sa masalimuot na mundo.

Para sa mga maraming naging kasintahan, malalaman mong tunay kay nagmahal kung alam mo ang kaibahan nila at alam mo ang kaibahan ng kung paano ka umibig dahil kung mayroon kang maihahantulad, dalawa ang kahulugan: isa lang sa kanila ang tunay mong minahal o mayroon kang standard sa kung paano ka mahalin at magiging hudyat sa pagbibigay mo ng pagmamahal. Gusto mong bumalik ang kung paano ka magmahal na sa aking pananaw ay hindi tunay.

Hindi naman palaging para sa iba, ito ay para rin sa sarili—hinahayaan mong tumawa ang nalulunod sa tuwa mong inner child, isinisigaw ang mga nais lumabas kapag nabibigatan, iniintidi ang pagiging bugnutin kapag gusto mong mapag-isa, at marami pang pag-unawa sa sarili kahit sa mga panahong di na ito kamahal-mahal.

This zine is truly a work of art and the author's creativity is beyond measure. Poem after poem is like a different version after a version of you as a reader, a lover, and loved.

Sabi ng manunulat ay hindi na raw siya maglalathala ng dagdag na kopya ngunit maaari n'yo siyang kumbinsihin, baka magbago pa ang isip.

—Banuy

A REVIEW ON: DI NA MAK

π

Damak si Justine pero mas damak ang mga mga gibanggit niya sa zine na ito. Damak man tayong lahat, magkaiba lang ng level. Si above all things lang ang malinis—hindi ako makumbinsi na may malinis. Hugawan tayong tanan kay ginhigop mo man ang sipon noong bata ka pa tapos kahit nga nang tumanda—ginatulon mo ito pati ang plema kay ginalunok mo balik.

Amazing ang creativity ng author. Brayt ka masyado, malagpasan mo na si Albert Einstein na damak din kasi wala gapanuklay. This is our second encounter and hindi nag-iba ang pananaw ko sa capability mo, malayo pa marating mo pero huwag mo kalimutan mag-CR along the way.

By the way, katatapos ko lang mabasa ang Comfort Room mo na piece nang magdigwa-dugwa ang babaeng aso ng kapatid ko tapos tuluyang sumuka sa akong atubangan. Tayming gid. Pati hayop damak, kaya hayop tawag sa kanila. Tayo rin kay animal. P*sting animal.

Interested? Send a message to the author to have a copy.

—Banuy

A REVIEW ON: CHAROTISM: MGA KALURKEY AT KAECHOSANG CHIKA

π

Follower ko ni Sir Mubarak sa facebook ug nakaila ko niya kadtong isa ka issue sa TF something in the past, sukad ato kay sige na kog atang nga naa siyay mga bag-ong post na lingaw. Naabot jud akong expectation sa iyang zine, very laughable ug bwesit na maka-ngisi.

Tama si Sir nga imbis ma-imbyerna sa life kay ikatawa na lang jud nato. Tho need nato mubalik gihapon sa reality pero at least nalipay ta kadiyot, nakapahuway ta kadali gikan sa tibuok adlaw na kakapoy, nabugto ang pisi sa atong bug-at na ginabitbit, ug nakalimot ta sa judgements sa world. Worth the read, indeed.

Naka-decide ko na ipadayon nako ang akong pagka-judger kay judger man jud tang tanan. Eme.

Kung gusto mo ng kopya, send a message directly to the author po.

—Banuy

A REVIEW ON: AYO[OOO]... PABILI NG KALULUWA

π

Kapawa—ang pagbaling ng tingin mula sa teknikalidad sa pagsulat ay tila nagsasabing hindi mo tunay na iniibig ang iyong mambabasa. Baka idahilan na ito'y piyesang pantanghal ngunit magkaiba ang perspektibo ng nakikinig o manunuod sa mambabasa. Sa pagtatanghal ay maaaring huwag natin pansinin ang tamang baybay, bantas, grammar, at iba pa dahil naiintindihan tayo sa pamamagitan ng emosyon sa mukha, galaw ng katawan, at pagbali, paghina, panginginig o paglakas ng boses ngunit kapag ilalapat na ang piyesa sa papel ay kailangan nang maging teknikal. Limusan natin ang mga mambabasa, huwag subuan pero limusan na sila na ang bahala kung saan nila gagamitin ang limos ngunit di magagamit ang limos kung play money. Walang liwanag sa dilim dahil kung nasa dilim ang liwanag, ito'y kislap o kutitap. May liwanag sa gitna ng malabo at di pagkaintindi ngunit malabong mahanap. Iba ang nakauunawa sa pinapaunawa, doon tayo sa pangalawa dahil tayo ang responsable sa bawat pinapakawalan nating bala.

Pahiram Muna... tulad din ng nauna, mas mapupuna lang ang istraktura o porma. A poem tangled to form a prose or a prose sprinkled with poetry.

Tama Gyud Diay si Tatay—tama jud si Tatay, uwahi ra jud ta makahibalo human sa wala ta nituo ug nasakitan na ta. Giingnang dili maka-brayt ang kape, nagpalabi, nabulok juds gugma—tama na pud si Tatay.

Morgue—I like the idea, need lang gamaon ang pag-build sa mismong idea into a poem. Technicality is good, more on—use a figure of speech effectively, compare what is comparable and make characters or things move in the right way. Nice idea but we can work it out to be more presentable.

Tanom ni Nanay—planting ina... The father plows the soil and the mother sows the seeds. Way makatupong sa pag-alaga sa usa ka maayong inahan, dili lang jud assurance nga dili na mauga ang tanom nga binisbisan.

Maligaw Man—kaya manligaw ka na ulit, Superman, huwag lang kay Wonder Woman kay tamang hinala na siya.

Paglisan—good for a speech, indeed.

Hubad—well done, technical and emotion-wise. Kaso medyo bitin, napagod guru si Master—kaya rin well done.

E Ni Ded Felel Gu—bagsik... Bastos lang ang naisip ko sa last line, palad ko pala.

Serve Men—please refer to my past mema review.

Overall comment: kaya siguro hindi nadayon ang plano noon kasi sobra ko ka-istrikto especially on technicalities in writing. Spoken Word Poetry still uses a poetry piece, it's a poem and should be a poem. Congratulations, SH!

—Banuy

A REVIEW ON: UHAW

π

Uhaw kay uga, kay abog, kay init ang dalan, kay init ang lalamunan, kay init ang tabis ni angkol drayber, kay manginit ang lawas, ug uban pang rason sa kauhaw. Evident ang voice ni Cheri ug klaro masyado ang iyang style.

Kung gusto mo og kopya, kontaka ang author ug ang Sarangani Writers League.

—Banuy

A REVIEW ON: SIGNS OF LIFE 2

π

Kay Lucy, hadlok lang guru sila sa responsibilidad kay dili nila kadugo kag gipicture-ran nila para ipakita sa ilang kaliwat ug dala paghandom na hindi mahitabo sa ila. Vlogging/blogging in modern times for reference.

Kay Norah, lupad.

Kay Jinxson, it is not always the why but also the how.

Kay Larrie, don't compare something or someone on what it/he/she has—compare what comparable subject have or with each other.

Kay Crispher, pwede ka na gumawa ng sarili mong zine compiling your poems and maybe you could think of a better compilation title.

Kay Sir G!k, wala silang bird na ang huni sounds like a crying baby?

Kay Vincent, brayt ka sa itsura sa tula mo—sakto sa piece tho naay mga line na gipugos i-shorten o gipataas to achieve the form.

Kay Christian, piyesta nga kailangan paghandaan kay sila ang bida to sila ang bida nga handa sa piyesta.

Kay Zam, pet lover na sila hindi animal lover.

Kay Althea, naalala ko sa tula mo ang paborito kong first line ng kanta—sa kanta nga mundo.

Kay Sir JD, kaya siguro pag marinig ko ang word na sanctuary kay pahingahan ang maisip ko—parang huling himlayan.

Kay Renz, mga ganito ang paborito kong ahus-bumbay sa mainit na mantika.

Kay Yeshia, a creator pays no favoritism like how a poet treasure all his poem.

—Banuy

A REVIEW ON: SIBAT

π

Buang talaga si Sir G!k, kahit hindi niya sabihin sa mga piyesa niya—buang talaga. Mapasabi ako pirme ng "buwang, buanga oi, maalaan jug buang, buang-buang" pero hindi man mabuo itong zine kung hindi siya nagsibat, kung hindi niya ginpili ang mas buang na mga choice. Kung ako siguro 'yon, hindi ko mahuman ang day 1 kay hindi ko man gani gikaya ang pila lang ka-minutos sa sanchez peak (nagpa-rescue ako sa habal-habal, for the share). Kaya ko man siguro mapugos pero hindi ko kaya mag-inusara. Buang talaga...

Pero I agree na kailangan mo rin mag-sibat minsan. Kapila na ako nakasibat, nagpalayo, nagtago sa uban, ug uban pang klase na sibat—nakahinga ko tho bag-o makaabot sa tuktok o sa lugar kay makaramdam ako ng pagmahay. Ngaa gisugdan ko ni, nganong naabot ko dinhi, hago na man, pisting dalana ni, nagsunod man siguro ning tunghason—pero kung makaabot ka sa best part, wala kang masabi. Mutan-aw ka na lang sa palibot, kanami.

Maas lang kay need mo gihapon muuli.

Hindi man niya kailangan hanapin ang sarili kasi siya man ang hanapin kay nagsibat siya. Hindi niya nahanap ang diyos kay hindi man niya dapat hanapin kasi...

Kung gusto mo ng kopya, send a message to Aswang K. Queso and Tridax Zines page. 

—Banuy