NAIS NI INA

Entry # 3

#AngTintaAtPapelSaPa­nahonNgTeknolohiya

#FPilipinoAko

NAIS NI INA

Sabi ni ina, noong UNA,

Wala pang teknolohiya.

Kamay, papel at tinta

Ang tanging gamit nila.

Mga kamay ay nadudumihan,

Minsan pa’y nasusugutan.

Ang nagbibigay ilaw sa sinusulatan,

NINGAS ng nasusunog na buwan.

Nais niyang ang dati ay maibalik,

’Yung hindi pa emoji ang mga halik.

Ang pagsusulat ay hindi paglapat

Ng daliri sa keyboard ng laptop.

”Ina, Mali bang gumamit ng bago?”

Ang tanging naitanong ko.

”Anak, hindi naman BAWAL gumamit.

Ngunit ito’y nagiging dahilan ng pagkapunit.”

”Pagkapunit ng literatura at kasaysayan

Dahil sa MODERNO na ang paraan.

Lahat ay nagiging mabilisan.

Ang mga isinulat ay hindi na pinag-iisipan.”

”Alam kong MILENYAL na ang panahon.

Maraming bagong salita ang umuusbong.

Maraming makahulugan ngunit halos patapon,

Naibabahagi kahit hilaw na imbensyon.”

”Mas nanaisin ko pang bumalik sa dati,

'Yung hindi literatura, kundi kamay ang may dumi.

Kamay lamang ang nasasaktan,

At hindi damdamin, dahil ang sistema’y napabayaan.”

*Certificate of Participation*

Nais ni Ina | March 9, 2018 | Forbidden Poetry | First Anniversary Wricon | Participant | Bannie Bandibas

Comments/Critiques: Jerome Marlo Mamuad--GANDA NAMAN