Sana'y Maging Ginto
ni Bannie Bandibas
Inaaliw ang sarili
Sa kabila ng kalungkutan
Na matagal nang ikinukubli.
Hawak ang larawan
Na laman ang mga ala-ala
Mula no'ng nakilala hanggang lumisan.
Gabi-gabing lumuluha,
Sapagkat dama ko ang sakit
Ng mga binitawang huling salita.
Puno ng pait
Ang katagang "hindi na kita mahal",
Puso ko'y namilipit, unti-unting napupunit.
Bakit mo pa pinatagal
Kung iiwan mo rin naman ako?
Bakit hinayaan mo akong sumugal?
Sumugal sa inakalang ginto,
Isa palang bato na binalutan
Ng lahat ng mga kasinungalingan mo.
Ako'y hinayaan
Na mapukol at magising
Sa katotohanang matagal na itinago.
Isa akong duling
Na nasilaw sa diyamante,
Inakalang tapat--puno pala ng lihim.
Dala ko'y isang bagahe,
Maraming batong nagpapabigat.
Dala ko pa rin, nagtitiis, nagkukunware.
Sa kabila ng lahat,
Umaasa pa ring maging ginto
Ang pag-ibig na sa aki'y nagbigay ng sugat.
Nakalimutan ko na kung para saan ito, sa tingin ko'y sa isang patimpalak.
ReplyDelete