ANG SINAYANG KONG TATLONG ROSAS

Ang Sinayang Kong Tatlong Rosas

Sa unang pagkakataon,

Pagkakataon na sinayang ko,

ika’y aking nasilayan--

namangha sa pagbabago.

Una! Nakangiti kang dumaan.

Napatulala lamang ako,

at ang tangi kong nabitawan

ay “Di ko na yata kilala ‘to”.

Di ko na siya kilala, nasaan?

Nasaan ang dating titibo-tibo?

Ngayo’y naging magandanghalaman,

rosas na umakit sa mga mata ko.

Hindi kita matitigan

at parang tangang payuko-yuko.

Maganda ka! Ngunit naisin ko man

ay hindi ko kayang sabihin sa ‘yo.

Pangalawa! Ang pagpasok sa bulwagan,

na sadyang hinihintay ng mga tao.

’Yung lalakad tayo ng dahan-dahan

habang nakahawak ka sa aking braso.

Nakapares ko ang iyong kaibigan

at binalak na ikaw ang sunod na makapareho.

Ngunit nang ikaw na ang humakbang,

tuhod ko'y naging yelo.

Ako ay naunahan, dahil kinabahan

at dinaga ang puso.

Ika’y pinagmasdan na lamang,

habang naglalakad ka papuntang entablado.

Pangatlo! Ang pinaka-pinagsisihan,

Isa na sanang ginto.

Pagkakataon na ika’y lapitan,

ngunit lumihis ang daan ko.

Isang rosas, ika’y aking hinanapan

upang ika’y maisayaw dito.

Naghanap at nabigyan,

kaso nagdalawang-isip ako.

Ika'y sandaling sinulyapan

at tumunganga ng ilang segundo.

Nagkaroon ng kalituhan

kaya't iba ang piniling bigyan nito.

Ngunit kahit nasayang man

ang mga rosas na dapat ay sa iyo,

Nagkaroon naman ako ng pagkakataon na ika’y masuotan

ng singsing, humiling na sana'y totoong kasalan na 'to.

Sinamahan kang maglakad sa gitna ng bulwagan

pagka't ito'y hiling mo.

Walang damdaming napilitan

dahil ito rin naman ang nais ko

Ako'y nagdarasal na sana’y hindi pa ito ang katapusan,

ika'y makilala pa ng husto.

Kahit tuluyan ka nang lilisan

sa hardin na kung saan tayo pinagtagpo.

LITRATO AT EDIT NG INYONG LINGKOD

Ang Sinayang Kong Tatlong Rosas | March 4, 2018 | Bannie Bandibas