[π]
(1/4) Una nga gibasa ko sa apat nga gipalit nako na zine sa Tagubtob event sa SWL sa R-cafe last Saturday (kay wala ko kapalit last SOX Zine Fest). Gingilngigan akong baby hairs sa kilay.
Sakto kaayo ang theme sa zine sa akong giperform sa same event ug sa nahitabo after. Sa mga muntikan ko nang makalimutan na kailangan at hindi ako dapat mapagod huminga. Tama ang giingon ni Sir Rexcel Verde Samulde , hindi tayo ang ating sulat. Ang itsura ng ating libro ay hindi ang pinapakita nating mukha. Ang laman ng ating mga piyesa ay hindi ang buo nating pagkatao. Ang unang impression sa ating sulat ay hindi tulad ng unang titig sa ating ekspresyon, pagsasalita, pagtawa, pag-iyak at iba pang emosyon.
Ser Ben is a promising author/writer, hindi gid sum-od iyang mga sulat. Kanamit lantakan ang iyang mga tula, hindi lang tilawan. Good deal, indeed. Maka-high na daw di mag-expire.
About the zine: Sobra ko na naka-relate nga nagasulat sa gabi, sa kadlawon na tulog na ang lahat. Ang topic, isa pud ni sa akong pundasyon ngano nagasulat ko karon. Ginbalik ko sa akong kagahapon sa mga akda na namit man diay balikan—daw ginsugnodan ang abuhan para magkalayo para mahimong suga ko sa gabii.
Habang nagabasa, daw naa gid ako tapad na ginabulungan ako para maintindihan ko lahat. Daw gihurim-huriman sa writer ang zine na ubanan sa multo para ma-feel gid ang kalamig sa kagab-ihon. Hindi lang tuloy baby hair ko sa kilay ang tumayo, hair din sa cleavage. Ganahan kaayo ko sa "Pwede Ka Mabasa Kahit Hindi Naga Ulan" na daw gina-daily shower ko dati kada tapos sa skwela. Ga-wonder ko sa lasa sa kape na may halo—muparat guru ang kape imbis na magtam-is, tama lang sa may jabitis.
Ginbalik gid ko sa kagahapon, sa akong kabataan, nga pirme ko gakatok sa kwarto sa akong parents kay hindi ko ganahan sa akong kama. Alingugngog ang ka-saba.
Ang mga ipot-ipot na alien name sa akong peyborit buddy sa kasagbutan dati. Ginadakop ko sila sa garapon o bote ka'g ginaistorya, kadugayan kay mamatay. Weird pero ganahan ko mamatay sila kay hindi na nila matsismis sa iba akong mga sekreto, malay nato marites diay sila.
The blank space. Hindi ko bal-an kung gintuyo pero daw gina-ingnan ko nga okay lang ang mga blanko na gabi. Okay lang na titigan mo lang ang papel na wala kay nasulat. Okay lang maglayag sa kalawakan sa imong mga gusto isulat na dili nimo masulat, masabtan gihapon ka ug ginapasaylo ka pirme sa lapis na wala gid nimo siya gihimas sa kana na gabi.
"Continue." Pero may tuldok. "Go on." Leave me breathless. Ironic pero ito gid ang truth. Sa kada ingon og padayon kay naay tuldok kay dili dinha mahuman. Kinahanglan mo pa maglihok ug magbutang dugang tuldok at least twice para tinuod nga makapadayon.
And lastly, "Last Seat" is meant be produced as shortfilm.
If you want a copy of this zine, please contact the author on facebook, Ser Ben, and the Tridax Zines page. #SuportaLokal #SOXWriters
-Banuy
No comments:
Post a Comment